Ana içeriğe atla

Ribozom -2 Gümüşkaya

 

2026 yılında Deniz Bilimleri araştırma gemisi Fouling, Ege Denizi’ne açıldığında iki bin metre derinlikte onları bir sürpriz beklemekteydi.

Profesör Can Işıklı ve ekibi, Gümüşkaya mevkiinde bir deniz mağarasına inerek geçmişin kapısını aralamak üzereydi. İki düşman toplumun ortasına düşen araştırma ekibi için çıkış kolay olmayacaktı. 

 “Yeşil organizmalar ışıklarını kesince, mavi-yeşil algler devreye girmiş, gümüşi bir renk armonisi kararan ortamı dolunay aydınlığına çevirmişti. Çağlayandan dökülen su projektör ışığıyla aydınlatılmış gibi parıldıyor, gölette değişik renkli ışıklar saçan tek hücreli organizmalar, göz kamaştıran yakamozlar oluşturuyordu.

Profesör Can’ın gözetleme kalesi olduğunu tahmin ettiği mekânın, aşağıdaki medeniyetle yakın bir ilintisi olabilirdi. Belki bu bölgede yaşayan insanlar depremlerle oluşan yeraltı boşluklarına göçmüş, orada değişime uğrayıp deniz insanları olarak yaşamlarına devam etmişlerdi. Belki atalarının kullandığı bu geçit, genler aracılığıyla kraliçenin genetik koduna şifrelenmişti. İyi kalpli denizkızı da bu sayede üstün yeteneklerini kullanarak çıkış yolunu onlara iletebilmişti.”

 


Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Bilimkurgu

            Denizler kıyılardan ayrılabilir mi hiç? İnsanlar da düşüncelerinden ayrılamaz. Kişinin ilgi sahasının yetenekleriyle örtüştürülmesi, düşüncelere yön verilmesi açısından büyük önem arz eder.     Bireyin yetenek sahası küçük yaşlarda tespit edilip, geliştirdiği taktirde hayal gücü o kadar çok verimli ürünler verebilir.     Eğitim sisteminde uygulanması gereken temel bilgiler ışığı altında çocuğun ilk öğretim yıllarında ortaya çıkarılan yetenek sahası sürekli olarak desteklendirilip, kurgu yeteneğinin geliştirilmesi gerekir. Bu konuda verilecek öğretimin yanı sıra eğitimin de ön planda tutulması gerekir.     Bir yapıtı gerçekleştirmek üzere yapılmış hazırlık, plan proje aşamasından bir sonraki adımın kurgu olduğunu söylemek hayal gücünün sınırlarını zorlayacak en güzel tanım olarak kabul edilebilir.     Bilimsel alanda var olan yetenek sahalarını geliştirip, ilgi alanların...

Telesezi

Tufan sık sık aynı kâbusla rüyalarından ter içinde uyanıyordu. Tekneden denize düşüyor ve denizin diplerinden gelen bir kadın kollarını ona doğru uzatıyordu. Peki bu kâbusun bir anlamı var mıydı? Araştırmalar sonucunda bugüne kadar rüyaların sadece geçmişte yaşanılanları hatırlattığını düşünen Tufan, elindeki verileri değerlendirip, beynin gizemli bir bölümünün gelecekle ilgili olasılıkları da hesaplayabileceği kanısına varacaktı. Dr. İlker Selman yeni romanı Telesezi’de okuru, insan psikolojisinin derin sularında yüzdürüyor. “Ne olduysa aniden oldu. Denizlerin Efendisi Poseidon, oğlu rüzgârların prensi Aiolos’la şakalaşırken, diğer mitoloji kahramanı Thor da onların eğlencesine yıldırım çakıp, yağmur dökerek eşlik ediyordu. Ege Denizi, süper kahramanların eğlencesine sahne olurken, oluşan fırtına tekneye güç anlar yaşatmaya başladı. Baba, güçlü kollarıyla teknenin yelkenlerini indirdiğinde, hemen karşısındaki ıssız adayı fark etti. Dümeni adacığın rüzgâr almayan tarafına yönelti...

Khora- Yayılış

  Yeşilderililer Projesi’yle yeniden canlanıp eski günlerine dönmeyi başaran Tatolya’da iç çatışmalar sonlanmış, bilimsel alanda büyük yatırımlar yapılmaya başlanmıştı. Ülkede tükenmiş yeraltı kaynakları için geliştirilen ATP enerjisi, adeta yeni bir çağın başlangıcı olmuştu. Ne var ki Tatolya’nın her alanda süratle gelişiyor olması, komşu toplumların da dikkatini çekmişti. Batıdan Gegoryum, kuzeydoğudan Kasaralar ve güneyden Aftozya toplumlarıyla amansız bir mücadeleye girişen Tatolya yönetimi, ülkesini dış güçlere karşı savunmak için akılcı bir strateji oluşturmak zorundaydı. Araçta herkes uykuya daldığında, Doktor Bülam Mitokan’ın üstüne çıkarak kanepeye uzandı. Serenga Vadisi, yıldızların yoğunluğu altında aydınlanırken, gece kuşları büyüleyici sesleriyle Tatolya yolcularına veda ediyor gibiydi. Bülam, gözlerini kapayarak bir süre Umut Denizi yolculuğunda ilerideki yaşamında tebessümle anımsayacağı anılarını düşündü. Ne yazık ki arşivlediği anıları arasında değişmeyen gerçekler...